سرزمین شعر باعث شد شعر از حالت مکمل برنامه‌های سیما خارج شود


به گزارش خبرنگار مهر، تهیه‌کننده برنامه «سرزمین شعر» در گفت‌وگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه سرزمین شعر از فصل اول تا فصل سوم مسیری تکاملی را طی کرده است، گفت: ما در این سه فصل سعی کردیم هم از لحاظ شکلی و هم از لحاظ محتوایی، ایرادهایی را که کارشناسان و متخصصان رسانه و شعر به برنامه می‌گیرند، یکی‌یکی اصلاح و فرصت‌های بهتری برای شاعران ایجاد کنیم.

زارعان افزود: در فصل دوم ارتقای تصویری و محتوایی خوبی داشتیم. تصورم این است که می‌شود نمودار سرزمین شعر را همچنان رو به بالا دید. در فصل سوم هم سعی کردیم از فصل دوم موفق‌تر باشیم و از لحاظ فنی و محتوایی کار بهتری به مخاطبان ارائه کنیم. ما در این فصل توانستیم با حضور چهار خواننده برتر و استاد آواز، شکل جدیدتری از مناسب‌خوانی را فراهم کنیم.

امیرحسین مدرس شاعر است و معاشرت خوبی با داوران و شاعران دارد

وی درباره حضور امیرحسین مدرس به عنوان مجری در فصل‌های دوم و سوم این برنامه گفت: حضور آقای مدرس در سرزمین شعر فرصت بسیار خوب و گرانقدری ایجاد کرد. فردی که هم مجری قابلی است و هم ادبیات را خوب می‌شناسد. نمی‌شود گفت آقای مدرس بین مجریان امروز کم‌نظیر است؛ بلکه می‌توان گفت بی‌نظیر است. اشراف ایشان به حوزه‌های مختلف کمک کرده که برنامه تقویت شود. مدرس واقعاً یک ادیب است؛ هم خودش شاعر است، هم درک خوبی از شعر دارد، هم خواننده است و هم خوشنویس است. یعنی یک مجری جامع‌الاطراف است و همین ویژگی‌ها باعث شده که معاشرت خوبی با هیئت داوران و شاعران داشته باشد و فضای برنامه را به شدت گرم و صمیمی کند.

«سرزمین شعر» ذائقه ادبی مردم را تقویت کرده‌ است

زارعان سرزمین شعر را فراتر از مرزهای جغرافیایی ایران دانست و ادامه داد: این برنامه می‌تواند خیلی از کشورهای دیگر را هم در آغوش خودش جای دهد. افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان و حتی بخش‌هایی از هندوستان و پاکستان هم می‌توانند در این سرزمین جای بگیرند. امید اصلی سرزمین شعر این است که توانایی مالی مناسبی پیدا کند تا بتواند میزبان شاعرانی از هند و پاکستان و افغانستان و تاجیکستان و ازبکستان و حتی بعضی از شاعران باشد که در ۲۵ کشوری حضور دارند که زبان فارسی در آنها تدریس و تحصیل می‌شود.

پیش از این استفاده از شعر ابزاری بود

تهیه‌کننده سرزمین شعر، حمایت‌های تکمیلی نهادهای حوزه زبان فارسی را طلب کرد و گفت: بعضی از نهادها مثل بنیاد سعدی، فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی و سازمان فرهنگ و ارتباطات باید برنامه سرزمین شعر را فرصت ببینند و از آن حمایت کنند تا اتفاقات بزرگی برای زبان و ادبیات فارسی رقم بزنیم. تا این لحظه متأسفانه حمایت مساعد این‌چنینی انجام نشده است. اگرچه سازمان فرهنگ و ارتباطات در نوروز گذشته مقدمات حضور مهمانان خارجی را برای ما فراهم کرد، ولی ما انتظار داریم این فرایند تقویت شود و دیگر نهادها هم به وظیفه محتوایی خودشان عمل کنند تا سرزمین شعر وسعت واقعی خودش را برای فارسی‌زبانان به نمایش دربیاورد.

وی درباره نقش سرزمین شعر در تغییر ذائقه عمومی مردم در حوزه شعر گفت: تا قبل از سرزمین شعر، بهره‌مندی برنامه‌های تلویزیونی از شعر بیشتر ابزاری بود. یعنی در یک مراسم سوگواری یا در اعیاد به عنوان مکمل برنامه‌ها استفاده می‌شد، نه اینکه اصالت برنامه‌ها باشد. اگر هم برنامه‌ای اصالتاً شعری بود، شعر معاصر نبود و بیشتر به متون کهن می‌پرداخت. اما حالا می‌توانم بگویم که شعر برای شعر در تلویزیون معنا شد و سرزمین شعر فرصت بی بدیلی شد برای اینکه شاعر هم شنیدنی باشد و دیدنی.

زارعان در پایان گفت: ما تا امروز، با حضور بیش از ۱۰۰ شاعر در سرزمین شعر و ارائه بیش از ۶۰۰ شعر مناسب و بعضی وقت‌ها عالی، ذائقه ادبی و شنیداری مردم را تقویت کرده‌ایم و امیدواریم که فصل‌های بعدی سرزمین شعر باعث بشود که درصد بزرگی از تماشای مردم به سمت شعر اختصاص پیدا بکند و شعر به عنوان هنر اول و عنصر اصلی فکر و فرهنگ انسان ایرانی، جلوه بهتری در رسانه پیدا کند. استمرار این مسیر می‌تواند تلویزیون را به خانه‌ای برای شعر تبدیل کند و از نهادهای مرتبط خواست تا با حمایت‌های بیشتر، این برنامه را به افق‌های بالاتری برسانند.



منیع: خبرگزاری مهر

بدون توجه به آثار فارسی، روایت تاریخ ترکان ممکن نیست

به گزارش خبرگزاری مهر، رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در ترکیه با همکاری نمایندگی بنیاد سعدی در آنکارا، دومین نشست علمی از سلسله نشست‌های گفت‌وگوهای فرهنگی را با عنوان «جایگاه زبان فارس در مطالعات دوره عثمانی» را برگزار کرد.
در این نشست که جمعی از زبان‌آموزان و فعالان حوزه مطالعات ایرانی حضور داشتند، یلماز کارادنیز، استاد دانشگاه آماسیا و از پژوهشگران شناخته شده مطالعات ایرانی در ترکیه سخنرانی کرد.
کارادنیز با اشاره به همانندی‌های قابل توجه در سیر تاریخی ایران و عثمانی گفت: من زمانی که تاریخ دوره قاجار ایران را به عنوان موضوع فعالیت‌های پژوهشی خود انتخاب کردم، هیچگاه فکر نمی‌کردم که مطالعات تاریخ قاجار بتواند که فهم من از تاریخ عثمانی را متحول و متأثر کند. اما با عمیق‌تر شدن در موضوع متوجه این نکته شدم که عملاً تاریخ دو کشور به شکل حلقه‌های در هم رفته است که بدون مطالعه دقیق یکی امکان ادعای مطالعه کامل دیگری فراهم نمی‌شود.

وی با اشاره به جایگاهی که زبان فارسی در مطالعات تاریخ دودمان‌های ترکی در جهان دارد، گفت: نکته مغفول مانده در این موضوع این است که این اهمیت صرفاً مختص به دوره بعد اسلام تلقی شده است. اما واقعیت این است که منابع ایرانی دوره پیش از اسلام نیز از اهمیت ویژه‌ای برای تاریخ باستانی ترکان دارد و ما بدون توجه به آنها امکان روایت کاملی از تاریخ ترکان را نخواهیم داشت.

استاد مطالعات تاریخ ایران در ترکیه به تعدادی از کتاب‌های تاریخی که منابع اصلی تاریخ ترکی از جمله تاریخ سلجوقیان و عثمانیان به شمار می‌آیند، اشاره داشت و گفت: اکنون که بخشی از این آثار ترجمه شده‌اند شاهد بهتر شدن وضعیت پژوهش‌های تاریخی در مورد تاریخ خاندان‌ها هستیم و این نشان می‌دهد که اطلاعات موجود در این منابع تا چه میزان حیاتی بوده است.

وی تصریح کرد: در دوره‌ای که این کتاب‌ها ترجمه و نشر نشده بودند و یا اساتید متقدم ما امکان دسترسی به آنها یا امکان استفاده از آنها را نداشته‌اند تا چه میزان سطح مطالعات پایین بوده است. حال با توجه به این واقعیت باید اعتراف کنیم که هنوز تعدادی از این منابع به زبان فارسی باقی مانده است و پژوهشگران ترک تنها به شرط وقوف به زبان فارسی است که امکان بهره گیری از این منابع را خواهند داشت. بنابراین آشکار است که تا چه میزان زبان فارسی و منابع موجود به این زبان در کار پژوهش‌های حوزه ترکی به کار می‌آید و تسلط به آنها حیاتی است.

کارادنیز در ادامه با انتقاد از اینکه هنوز برخی از آثار این حوزه به زبان ترکی ترجمه نشده است، خاطرنشان کرد: چاره‌ای جز ترجمه این آثار آن هم در سطح ترجمه فاخر وجود ندارد. در غیر این صورت، همواره با خلأ منابع دست اول در پژوهش‌های قرون میانه مواجه خواهیم شد.

این استاد تاریخ در مورد نزدیکی تاریخی دو کشور در قرن نوزده افزود: به عنوان مثال شخصیت‌هایی همچون جمال الدین اسدآبادی و میرزا فتحعلی آخوندزاده و یا میرزا ملکم خان به عنوان شخصیت‌های ایران شناخته می‌شوند اما واقعیت آن است که آنها نقش عمده‌ای نیز در تاریخ تحولات عثمانی داشته‌اند و نمی‌شود که بدون در نظر داشتن فعالیت‌های آنها و ارتباطات آنها با طیف حاکمیتی و روشنفکران عثمانی بتوان گزارشی جامع از فضای فکری و سیاسی عثمانی ارائه داد.

وی ادامه داد: همین چند نمونه نشان دهنده این است که حتی برای مطالعات دوره متأخر عثمانی نیز که در بسیاری از موارد فکر می‌کنیم صرفاً منابع ترکی برای ما کافی است چاره‌ای جز توجه به زبان فارسی و منابع موجود به این زبان وجود ندارد. یلماز کارادنیز در پایان سخنرانی خود به پرسش‌های حاضران پاسخ گفت.

این دومین نشست از سلسله نشست‌های گفت‌وگوهای فرهنگی است که برای تبادل نظر در حوزه مطالعات مشترک فرهنگی توسط رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی در ترکیه برگزار می‌شود.

منبع: خبرگزاری مهر