دسته: کتاب های ادبی

کعبه را طاقت فراقت نیست؛ سینه‌چاک است کعبه در طلبت 


به گزارش خبرنگار مهر، علی مقدم متخلص به عاصی خراسانی، شعر تازه‌ای با موضوع ماه رجب و تولد امیرالمومنین (ع) سروده است.

این‌غزل به این‌ترتیب است؛

*

رونقِ مِی، شکسته از رُطبت

رمضان رشک برده بر رجبت

ولی‌الله هستی و قطعا

می‌رسد تا خودِ خدا نسبت

کعبه را طاقت فراقت نیست

سینه‌چاک است کعبه در طلبت

زاهدان محوِ در عبادت تو

عارفان مستِ نام‌ِ باطربت

دوستان عاشق تبسّم تو

دشمنان کشته‌های یک غضبت

ضربت تیغ تو شگفت‌آور

که ملک نیز مانده در عجبت

غرق آرامش است در محشر

هر دلی گشت غرق تاب و تبت

خُشک گردد زبان شاعرها

تَر شود تا کمی به خطبه لبت…



منیع: خبرگزاری مهر

سهم هر ۱۵ هزار کودک ایرانی، یک مرکز فرهنگی کانون!


به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، کانون پرورش فکری در حال حاضر دارای حدود هزار و 40 مرکز فرهنگی هنری ثابت، سیار شهری و روستایی و کتاب‌خانه پستی در سراسر کشور است. اگر تعداد دانش‌آموزان سراسر کشور را که 15 میلیون تخمین زده می‌شود، به عنوان اصلی‌ترین مخاطبان این مراکز در نظر بگیریم، یعنی حدوداً به ازای هر 15 هزار کودک و نوجوان، یک مرکز فرهنگی در کشور فعال است.

توزیع عادلانه امکانات فرهنگی و دسترسی آسان به آن، در سال‌های گذشته یکی از دغدغه‌های مهم فعالان فرهنگی به ویژه در حوزه کودک و نوجوان بوده است. به باور منتقدان؛ تمرکز بیش از حد منابع، امکانات و توجهات فرهنگی در شهرهای بزرگ و پایتخت، موجب محرومیت مناطق دورافتاده و کم‌برخوردار از دسترسی به فرصت‌های فرهنگی شده است. این گروه همواره نسبت به ایجاد شکاف فرهنگی و عدم توازن در توسعه فرهنگی هشدار داده‌اند.

از سوی دیگر، توسعه حاشیه‌نشینی به ویژه در شهرهای بزرگ در سال‌های گذشته، چالش‌های متعدد فرهنگی را برای خانواده‌ها ایجاد کرده است که عدم دسترسی به مراکز فرهنگی اعم از سینما، کتابخانه و … از جمله این چالش‌هاست.

حامد علامتی، مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، در همین‌ رابطه در گفت‌وگو با تسنیم از برنامه کانون برای گسترش مراکز فرهنگی ثابت و سیار خبر داد و گفت: یکی از سیاست‌های کانون، گسترش مراکز فرهنگی و هنری است که در این رابطه، اولویت با مراکز سیار در روستاها و برای عشایر است.

او با بیان اینکه روستاها و حاشیه شهرها، اولین مناطقی است که در طرح گسترش مراکز فرهنگی مورد توجه قرار خواهند گرفت، یادآور شد: هدف‌گذاری ما رسیدن به 10 هزار مرکز فرهنگی و هنری کانون در سراسر کشور است، اما رسیدن به این میزان آسان نیست.

علامتی از آمادگی کانون برای ایجاد مراکز فرهنگی و هنری ثابت در شهرهای مختلف با مساعدت و همراهی دیگر نهادها خبر داد و افزود: در شهرهای جدید با توافق وزارت راه و شهرداری‌ها، شورای عالی استان‌ها این آمادگی را داریم که در صورت تخصیص زمین یا مرکزی، آن را برای کودکان و نوجوانان تجهیز کرده و نیروی انسانی را تأمین کنیم.

به گفته او؛ در حال حاضر، در شهر جدید سهند مرکزی افتتاح شد، در شهر پرند با تخصیص چند هکتار زمین و ساختمان، از منظر تأمین نیروی انسانی نیز مشارکت داشتیم. در اشکذر با همکاری شورای اسلامی شهر مرکزی را افتتاح کردیم و در شهر فومن نیز بناست مرکزی افتتاح شود. در واقع طبق برنامه‌ریزی‌های انجام شده، قرار است هر ماه یک مرکز افتتاح شود.

او یکی از مشکلات مراکز فرهنگی هنری کانون را عدم نوسازی این مراکز و آماده‌سازی آن برای کودکان و نوجوانان طی چند دهه دانست و گفت: در همین راستا ما اقدام به تجهیز سالن‌های سینما و رنگ‌آمیزی مراکز کردیم و تلاش کردیم فضای بهداشتی متناسب با کودکان و نوجوانان در این مراکز احداث کنیم.

افزایش تعداد مراکز فرهنگی کانون پس از پیروزی انقلاب رشدی 10 برابری داشته است؛ به عبارت دیگر از 196 مرکز به بیش از هزار مرکز رسیده است. با این حال به نظر می‌رسد توسعه این بخش، از نیازهای اصلی کودکان و نوجوانان است.

کمبود بودجه و گاه نگاه تبعیض‌آمیز برخی از مسئولان در ادوار مختلف سبب شده تا پراکندگی مراکز فرهنگی اعم از کتابخانه‌ها، سینما، سالن‌های تئاتر، مراکز فرهنگی و … به صورت یکسان در کشور دیده نشود. این امر، زنگ خطری است برای نادیده گرفتن استعدادها و ظرفیت‌ها و باز شدن راه برای تهاجم فرهنگی.

انتهای پیام/



منبع: خبرگزاری تسنیم

مورد مشکوک سرهنگ و آن سرباز ارمنی که حاضر نشد به امام دشنام دهد


خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و ادب _ صادق وفایی: کتاب «گزارش یک‌بازجویی؛ از یک سرهنگ عراقی» سال ۱۳۶۹ منتشر شد و چاپ سومش سال ۱۴۰۲ توسط انتشارات سوره مهر به بازار آمد. کتاب، حاصل مستندنگاری مرتضی بشیری از بازجویی‌ها و زندگی‌اش با سرهنگی عراقی به‌نام محمدرضا جعفرعباس الجشعمی است که در خلال عملیات کربلای ۵ به اسارت نیروهای ایرانی درآمد. مرتضی بشیری به‌جز این‌کتاب قدیمی، به‌دلیل داشتن سمت بازجو و مسئول جنگ روانی قرارگاه خاتم‌الانبیا و روایت کتاب «پوتین‌قرمزها» ازجمله شخصیت‌های شناخته‌شده حوزه اسارت در ادبیات جنگ است.

البته سرهنگی که نامش ذکر شد، در ابتدا فقط یک‌سرهنگ است و با تدبیری که نویسنده در نگارش اثر به کار برده، به‌مرور با اسم و چهره پیش روی مخاطب ساخته می‌شود. به‌عنوان مثال، در ابتدای امر، مخاطب با توصیفاتی روبروست که حاشیه شخصیت سرهنگ را می‌سازند: «اگر غریبه‌ای وارد اتاق می‌شد، فکر نمی‌کرد که یک‌سرهنگ اسیر دارد جواب پس می‌دهد! راحت نشسته بود و یک‌ریز حرف می‌زد.» در جملات و سطور بعدی، شخصیت پرهیاهو و جنجالی سرهنگ این‌گونه به‌سمت تکمیل‌شدن می‌رود: «پیاپی خدا را شکر می‌کرد که اسیر گردید و در خاک مذلت ذبح نشده است! شهوت حرف‌زدن اجازه گوش‌کردن را از او گرفته بود.»

ویژگی‌های شخصیتی سرهنگ است که باعث می‌شود، فکر و خیالش، راوی اثر یعنی بشیری را راحت نگذارد و به اصطلاح برود توی کار سرهنگ. به این‌ترتیب کنجکاوی نگارنده، باعث یک‌کشف و شهود و تکمیل پازل شخصیتی سرهنگ جشعمی می‌شود؛ کسی که «چهره‌اش دل‌نشین و اطمینان‌بخش بود، اما در صورت سرهنگ، گاه زهرخندی نقش می‌بست که او را موجودی قسی‌القلب، بی‌گذشت و متکبر نشان می‌داد؛ و همین او را غیرقابل تحمل می‌کرد.» و همچنین «پس از پاسخ به یک سوال سعی می‌کرد ابتکار عمل گفت‌وگو را به دست بگیرد.»

با اطلاعاتی که بشیری دارد، می‌داند سرهنگ‌دومی درجه فرماندهان گردان در ارتش عراق است اما سرهنگِ اسیری که او زیر نظر گرفته، فرمانده یک‌تیپ مستقل بوده است. او در خلال بررسی‌هایش متوجه می‌شود سرهنگ جشعمی، کلید وحدت بین اسرای عراقی است و همچنین به این‌حقیقت واقف می‌شود که سرهنگ، چشم راست ماهر عبدالرشید، فرمانده سپاه هفتم عراق است. در طرف دیگر، سرهنگ هم حسن نیت و دوستی عجیبی نشان می‌دهد؛ طوری که در فرازهایی راوی به شک و تردید می‌افتد و از دلش می‌گذرد نکند درباره جشعمی اشتباه کرده باشد. یکی از فرازهایی که درباره چرخش شخصیتی و نرم‌شدن سرهنگ است، مربوط به شب سوم مواجهه بشیری با اوست که سرهنگ و چند اسیر دیگر را برای اسکان در کمپ موقت در جاده اهواز خرمشهر حرکت می‌دهند و بین مسیر، بشیری به‌خاطر سرما، کلاه کاموایی خود را روی سر سرهنگ می‌گذارد و جشعمی گریه رقت‌باری سر می‌دهد.

ابوعبدالله (ماهرعبدالرشید) و من رسیدیم. و ماهر از استوار پرسید: چرا او را می‌زنی؟ استوار در پاسخ گفت: این سرباز ارمنی و غیر مسلمان است. الان بیش از یک ساعت است که او را می‌زنم تا به (امام) خمینی فحش بدهد اما او، نمی‌گوید و مقاومت می‌کند. می‌گوید مرا بکش اما من این‌کار را نمی‌کنم. ماهرعبدالرشید به مترجم گفت: به او بگو فحشی بگوید و خود را رها سازد چرا مقاومت می‌کند؟فرازهای دیگری هم که نشان‌دهنده رفتار ایرانی‌ها با اسرای جنگی هستند و می‌توانند باعث رقت‌قلب هر اسیر و هر مخاطب دیگری هم بشوند، در «گزارش یک‌بازجویی» وجود دارند؛ ازجمله فرازهای مربوط به مهمانی شام برای آن‌ها در هتل استقلال که به‌قول راوی، میز تشریفاتی پر زرق و برقی برای آن‌ها چیده بودند، همچنین سفر زیارتی اسرا به قم و بهشت‌زهرا. بشیری می‌گوید اسیران عراقی پس از حضور در گلزای شهدای بهشت‌زهرای تهران، چیزی را دیدند که عکس آن را شنیده بودند. چون در عراق آن‌روز که تحت امر صدام حسین بود، هر خانواده کشته‌داده در جنگ، حق نداشت بیش از ۳ روز عزادار باشد و سر در خانه‌اش پرچم سیاه بگذارد.

* آن سرباز ارمنی که حاضر نشد به امام دشنام دهد

یکی از فرازهای جالب کتاب «گزارش یک‌بازجویی» مربوط به اتفاقی که باعث می‌شود جشعمی ماجرایی از ماهر عبدالرشید را برای راوی تعریف کند. بشیری می‌گوید در خلال بازجویی از اسرای عراقی، متوجه شد روش صحیحی در رفتار با آن‌ها به کار گرفته نمی‌شود. در نتیجه این‌مساله یعنی برخوردهای تند و دفع‌کننده را به مافوق خود گزارش کرد که این‌کار باعث شد دستور توقف ادامه بازجویی‌ها برای جلوگیری از این‌نوع برخوردها صادر شود. این‌کار باعث قدردانی جشعمی از راوی «گزارش یک‌بازجویی» می‌شود.

بشیری می‌گوید:

«وقتی جشعمی مرا دید، تشکر کرد و گفت: «من از روش آن‌ها تعجب نمی‌کنم. ما در عراق خیلی بدتر از این‌ها را داریم. در یکی از محورها یک سرباز ایرانی به اسارت ما درآمده بود. دیدم استواری از ارتش عراق با پوتین به دهانش می‌زند و خون از دهان اسیر جاری است و دندان‌هایش شکسته است؛ به‌طوری که ماهر عبدالرشید با همه قساوت قلبش رقت آورد و با هم به سمت استوار و این‌سرباز ایرانی رفتیم. سرباز مرتبا به زبان فارسی می‌گفت: مرا بکش اما نمی‌گویم. استوار از مترجم می‌پرسید که چه می‌گوید و بعد مجددا او را می‌زد. ابوعبدالله (ماهرعبدالرشید) و من رسیدیم. و ماهر از استوار پرسید: چرا او را می‌زنی؟ استوار در پاسخ گفت: این سرباز ارمنی و غیر مسلمان است. الان بیش از یک ساعت است که او را می‌زنم تا به (امام) خمینی فحش بدهد اما او، نمی‌گوید و مقاومت می‌کند. می‌گوید مرا بکش اما من این‌کار را نمی‌کنم. ماهرعبدالرشید به مترجم گفت: به او بگو فحشی بگوید و خود را رها سازد چرا مقاومت می‌کند؟ مترجم ترجمه کرد. سرباز ارمنی رو به من و ماهر کرد و گفت: آیا شما به خدا ناسزا می‌گویید؟ من در این‌هنگام استغفار کردم و ماهر با قهقهه‌ای از او پرسید: مگر (امام) خمینی خود را خدا خوانده است؟ سرباز ارمنی در پاسخ گفت: خیر او مرد خداست. احکام خدا را اجرا می‌کند، به خدا توکل دارد و جز خدا از هیچ‌کس و هیچ‌چیزی نمی‌ترسد و از همه مهم‌تر، او متصل به خداست و به کسی که به خداوند متصل باشد نمی‌توان ناسزا گفت، من اگر بمیرم حاضر نیستم به رهبر کشورم که یک رهبر الهی و سیاسی است اهانت کنم.» (صفحه ۶۶)

مورد مشکوک سرهنگ و آن سرباز ارمنی که حاضر نشد به امام دشنام دهد

* اسیری که اسرای دیگر را می‌زد

بشیری در فرازی از کتاب، وضعیت اسرای عراقی و صف دریافت غذایشان را توصیف می‌کند و می‌گوید یکی از اسیران که به‌تازگی لباس اسارت را به تن کرده بود، با شلاقی در دست سعی می‌کرد از تجمع اسرا و بی‌نظمی جلوگیری کند. بشیری با گرفتن شلاق از آن‌اسیر، به تندی این‌سوال را از او می‌کند که «مگر خودت اسیر نیستی؟»

راوی «گزارش یک‌بازجویی» در ادامه برخورد با این‌اسیر شلاق‌به‌دست، برای برقراری نظم جملات جالبی را خطاب به اسرای عراقی می‌گوید که بیانگر همان‌نگاه امام خمینی (ره) به جنگ ایران و رژیم بعثی صدام هستند: «خطاب به اسرا گفتم: برادران! از نظر جمهوری اسلامی، جنگ برای اسیر خاتمه یافته و اسیر تحت لوای اسلام در امنیت کامل قرار دارد. به شما توصیه می‌کنم هرکس در جای خود بنشیند تا غذای او را بدهند. انتظار دارم با ما همکاری کنید.» (صفحه ۲۹)

بخش‌هایی از کتاب هم به شرایط زندگی اسرای عراقی در ایران اختصاص دارند. طبق روایت بشیری، عده‌ای از اسرا روزها می‌خوابیدند و شب‌ها را به عبادت می‌گذراندند. در طول روز نیز روزه‌های قرضی خود را می‌گرفتند.

* برخورد یک‌برادر کشته با سرهنگ

در فرازی از «گزارش یک‌بازجویی»، شخصیت عدنان وارد روایت می‌شود که یکی از نیروهای معاود عراقی (عراقی‌هایی که با ایران همکاری می‌کردند) است. نکته مهم درباره کاراکتر عدنان این است که او جشعمی و کارنامه جنگی‌اش را می‌شناخته اما اقدامی علیه او نمی‌کند. جشعمی فرمانده تیپ کماندویی سپاه هفتم عراق بوده که در عملیات کربلای ۴ در جزیره ام‌الرصاص نیروهای ایرانی و همچنین برادر عدنان را درو کردند.

هم اکنون که جنگ در اوج خود قرار دارد کت‌شلوارپوش‌ها این برخورد را با ما دارند، اگر جنگ تمام شود چه بر سر ما خواهد آمد؟ ژیگولوهایی که کفش ورنی می پوشند و اتوی شلوارشان بهترین برش در کارهاست، عارشان می‌آید که رزمنده با هیات بسیجی در مجمع دیپلمات‌ها ظاهر گردندمرتضی بشیری و عدنان نزدیک به ۲ سال با هم همکاری می‌کنند و جشعمی نیز بین این‌دو حضور دارد. زمانی‌که سرهنگ به هویت عدنان پی می‌برد، به‌قول راوی کتاب «وا می‌رود.» چون عدنان او را برای شام به منزلش دعوت می‌کند و در این‌ضیافت شبانه است که راوی و عدنان، اطلاعات بیشتری از طایفه و خانواده بزرگ جشعمی پیدا می‌کنند. آن‌ها به این‌واقعیت پی می‌برنند که پدر جشعمی، شخصیتی بسیار مومن و از شیعیان بزرگ عراق است. ماهرعبدالرشید هم از سرهنگ برای بهره‌برداری از نفوذش در بین شیعیان استفاده می‌کرده است. نکته مهم این بوده که جشعمی از نظر درجه نظامی، لیاقت فرماندهی گردان را داشت اما با اعطای جایگاه فرماندهی تیپ به او، به طور طبیعی خود را مدیون نظام عراق می‌دانست.

* کنایه‌های راوی به مسئولان و دیپلمات‌های کت‌شلوارپوش

دو فراز از «گزارش یک‌بازجویی» هست که دربرگیرنده کنایه‌های مرتضی بشیری به خودی‌های کت‌شلوارپوش و دور از میدان جنگ هستند. در بخشی از روایت ماجراهای مربوط به سرهنگ جشعمی، اسرا به یک‌نشست خبری برده می‌شوند و کنایه اول درباره حضور این‌افراد در برنامه است. بشیری درباره دستاورد حضور اسرا در نشست خبری می‌گوید «نمایندگان کت‌شلوارپوش ستاد تبلیغات جنگ هم که همیشه پس از پیروزی‌ها ظاهر می‌شدند و زحمت آوردن خبرنگاران را با هماهنگی وزارت امور خارجه کشیده بودند اذعان داشتند که بیش از حد موفقیت به دست آورده‌اند.» (صفحه ۶۲ به ۶۳)

کنایه دوم هم جایی است که بشیری به‌خاطر سر و وضع خاک‌آلود و جنگی خود، با یادآوری جلسه، درباره دیپلمات‌ها و مسئولان خوش‌پوش صحبت واگویه‌هایی دارد و می‌گوید: «ظاهری ژولیده داشتم؛ خاک‌آلوده و عرق‌کرده. اما قدر مسلم این بود که از مقر سازمان ملل نمی‌آمدم، بلکه از منطقه جنگی و با عده‌ای اسیر آمده بودم. هجوم خیالات مرا اسیر خود کرده بود: هم اکنون که جنگ در اوج خود قرار دارد کت‌شلوارپوش‌ها این برخورد را با ما دارند، اگر جنگ تمام شود چه بر سر ما خواهد آمد؟ ژیگولوهایی که کفش ورنی می پوشند و اتوی شلوارشان بهترین برش در کارهاست، عارشان می‌آید که رزمنده با هیات بسیجی در مجمع دیپلمات‌ها ظاهر گردند.»

جشعمی در نشست خبری طوری صحبت می‌کند که بشیری به او می‌گوید سخنانش، او را یاد حُر بن یزید ریاحی انداخته است.

نکته‌ای هم که نباید از کنار آن گذشت، جمله‌ای است که راوی درباره شرایط پس از پایان نشست خبری ترسیم می‌کند؛ او می‌گوید با شوخی و خنده همراه اسرا از جلسه خارج شده و به سمت اردوگاه حرکت کرده‌اند.

* پایان‌بندی مهم؛ چه‌کسی جنگ را شروع کرد؟

سرهنگ محمدرضا جعفرعباس الجشعمی در طول روایت «گزارش یک‌بازجویی» دوبار دچار سکته قلبی می‌شود و برای دیدار خانواده‌اش اظهار نگرانی می‌کند. او رفته‌رفته تحرک و شادمانی خود را از دست می‌دهد و طبق گفته راوی، با دهان‌بینی مفرطی که داشته بین اسرا تبدیل به مصیبت و یک‌مشکل می‌شود. چون هر روز یک‌چیز می‌گفته و دچار تناقض شخصیتی می‌شده است. بشیری می‌گوید «دیگر او را پرتحرک ندیدم. با یک تشکچه و بالشت در گوشه‌ای می‌نشست و کتاب مطالعه می‌کرد.»

جشعمی در مقطعی برای معاینه و درمان به بیمارستان بقیه‌الله منتقل می‌شود. اما سوال مهمی که «گزارش یک‌بازجویی» بنا دارد به آن پاسخ دهد از ابتدا تا انتهای کتاب مخاطب را کنجکاو نگه می‌دارد تا در موخره، ارائه شود؛ این‌که چه‌کسی جنگ را شروع کرد؟ «پرسیدم: جناب سرهنگ به نظر شما مسبب این بدبختی‌ها کیست؟ چه کسی جنگ را شروع کرد؟ راستش بعد از این‌همه مدت، می‌خواهم بدون ریا و تظاهر از نظرت مطلع شوم.»

پایان‌بندی «گزارش یک‌بازجویی» برای پاسخ به این‌سوال مهم در نظر گرفته شده است؛ جایی که جشعمی یک‌بار برای همیشه طوری جواب می‌دهد که بشیری یقین می‌کند سرهنگ نقاب از چهره برداشته و راستش را می‌گوید:

«گفتم: بالاخره سوالم را جواب ندادی. لحظه‌ای به دست‌هایش نگاه کرد و بعد، انگار که چیزی یادش افتاده باشد، با قاطعیت گفت: همان‌حرام‌زاده‌ای که در قصر شیرین شراب را سر کشید و گفت که پیاله بعدی را در تهران خواهم نوشید.»



منیع: خبرگزاری مهر

شب شعر و حافظ و قوالی در پاکستان


به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نشست ادبی «یلدا در ادب پارسی» با حضور جمعی از اهالی ادب کشورهای ایران، افغانستان، تاجیکستان، پاکستان و هندوستان با اجرای سید مسعود علوی تبار و با میزبانی گروه بین‌المللی هندیران شب گذشته، 30 آذرماه، برگزار شد.

علی مزمل شاعر، مسئول اتاق ایران شناسی، و رئیس شعبه زبان و ادبیات فارسی دانشکده علوم شد لاهور در رابطه با آیین گرامی داشت شب یلدا در پاکستان گفت: در پاکستان آیین گرامی‌داشت شب یلدا در شهرهای پیشاور، گیلگیت، بالتستان و کویته نیز برگزار می‌شود و افراد قبایل مختلف به همراه بزرگان و ریش‌سفیدان خود در اتاقی گرد هم می‌آیند و مراسم سنتی شب یلدا را بر اساس آداب و رسوم خود انجام می‌دهند. به همین مناسبت تمام اعضای خانواده در خانه بزرگ‌ترین فرد خانواده مانند پدربزرگ، مادربزرگ دور هم جمع می‌شوند و بیشتر شب را با ذکر خاطرات خوب گذشته، داستان‌ها، و صحبت و همدلی با هم می‌گذرانند. شعرخوانی و پذیرایی با میوه‌ها و غذاهای مختلف از دیگر رسومی است که در این شب انجام می‌گیرد.

وی ادامه داد: در شهرهای بزرگ کشور پاکستان مانند لاهور، اسلام‌آباد مولتان، پیشاور و کراچی در خانه‌های فرهنگ جمهوری اسلامی ایران نیز مراسم‌های مختلفی به مناسبت شب یلدا برگزار می‌شود و شخصیت‌های ادبی و دانشجویان و استادان زبان و ادبیات فارسی پاکستان با اشتیاق فراوان در این جشن شرکت می‌کنند که تفأل به دیوان حافظ در این محافل از توجه خاصی برخوردار است. از دیگر برنامه‌ها این شب می توان به اجرای موسیقی و قوالی اشاره داشت.

سید مسعود علوی تبار، شاعر و دبیر این برنامه سخنران دیگر این برنامه بود که در بخشی از آن گفت: در ادبیات فارسی بیشترین مضمونی که از شب یلدا در اشعار استفاده شده است، مضمون انتظار و پایان دوره طولانی فراق است. خاقانی شب‌های غم را آبستن روز طرب می داند و روز را یوسفی می‌داند که در چاه شب یلدا افتاده است. سعدی دمیدن صبح صادق را مشروط به رفتن شب یلدا می‌داند.

علوی تبار اضافه کرد: شاعران کهن به صورت ضمنی و در قالب بیت یا مصرعی در اشعار خود به شب یلدا اشاره‌ای داشتند اما در عصر حاضر شب یلدا خمیرمایه خلق اشعار مستقل فراوانی در رابطه با گرامی داشت شب یلدا شده است. تعداد بسیاری از این اشعار که عمدتاً در قالب غزل سروده شده اند به مقوله انتظار منجی و اشعار مهدوی اختصاص پیدا کرده‌اند که می‌توان آنها را در زمره اشعار انتظار جای داد.

در این برنامه شاعرانی چون علیرضا قزوه، ایرج قنبری، امیر عاملی، محمد علی یوسفی، سید مسعود علوی تبار، شاه منصور شاه میرزا، سید حکیم بینش، ناصر دوستی، سید مهدی بنی هاشمی لنگرودی، علی مزمل لاهوری، محمد عشرت صغیر، سید تصور مهدی، نغمه مستشار نظامی، عارفه دهقانی، میترا ملک محمدی، نگین نقیبی، فاطمه سادات واثق، سارا عبداللهی فر، نجمه پور ملکی، سولماز نصر آبادی، آسیه مراد پور، سیده کبری حسینی بلخی، فرزانه قربانی، و زهره یوسفی حضور داشتند.

بخش دیگر این نشست به ارائه سروده‌های شاعران اختصاص داشت که بخشی از آن را می‌توانید در ادامه بخوانید:

یلدا شب بلند غزل‌های مشرقی است

میلاد صد ترانه زیبای مشرقی است

آهسته می‌رسند به مقصد، ستاره‌ها

مهتاب گاهواره ی رؤیای مشرقی است

سرما حریف قصه ی مادربزرگ نیست

دستش لحاف کرسی گرمای مشرقی است

“از هرچه بگذری سخن دوست خوشتر است”

حافظ دوای روح و مسیحای مشرقی است

سیب و انار و پستهٔ شیرین و ترش و شور

طعم اصیل یک شب یلدای مشرقی ست

حالا که دوستان همه جمع‌اند دف بیار

چشم انتظار صد دل شیدای مشرقی است

یلدا شب یکی شدن آفتاب و ماه

میلاد صد ترانه زیبای مشرقی است

نغمه مستشار نظامی

…

همین نَفَس که کنارِ هَمیم، ایدون باد!

در این دقایقِ خوش بی‌غمیم، ایدون باد!

به دورِ سفره‌ی یلدا، شبِ تولدِ مهر

به پاسِ هر نفسی خُرمیم، ایدون باد!

و شب‌نشینی ما اتحادِ باورهاست

کنارِ هم چِقَدر مُحکمیم، ایدون باد!

سَری به پای کَسی خم نمی‌کنیم، اما

به پیشِ پای شما سَرخَمیم، ایدون باد!

خوشا درایتِ خواجه، عزیزِ شیرازی

به دست، باده ی جامِ جَمیم، ایدون باد!

به مرز‌ها، به تمامِ حصار‌ها گویید

که ما همیشه کنارِ همیم! ایدون باد!

شاه‌ منصور شاه میرزا (تاجیکستان)

…

قطره در هروله عشق به دریا برسد

عابر کوچه شب، زود به فردا برسد

اهرمن آمده با لشکر بیداد و غمش

کی شود از طرفی، جیش اهورا برسد

آذر آتش زده بر هستی پاییز که بعد

عیسی صبح ز قلب شب یلدا برسد

ننه سرما به سرش چادر برفی انداخت

تا زمستان جگرسوز به این‌جا برسد

کرسی و چای و انار و لب خندان داریم

کاش هنگام غزلخوانی بابا برسد

فال نیکو شود و غم برود از خانه

شادی و شور به این گوشه دنیا برسد

خواب آرام درختان به جهان می‌گوید

با خبر خیل گل و سبزه به صحرا برسد

سیده کبری حسینی بلخی (افغانستان)

…

کم غنیمت نیست امشب آسمانی زیستن

یک دقیقه بیشتر صاحب زمانی زیستن

یاد من کردی که من یاد تو کردم…ناگهان

مثل باران دلخوشم با ناگهانی زیستن!

بار خود را از همان روز سه شنبه بسته ام

جاده می خواهم برای جمکرانی زیستن

در وصایای شهیدی خوانده‌ام: جز یاری‌ات

هیچ خیری نیست دیگر در جوانی زیستن!

ما تو را مجبور کردیم ای عزیز فاطمه

سال‌های سال بر این بی نشانی زیستن

یاری ات را باید از این متن شهر آغاز کرد

با دعاهای فرج، با ندبه خوانی زیستن

” نضرت الایّام ” یعنی روز غم‌ها رفتنی است

با تو می بینیم رنگ شادمانی زیستن

نجمه پورملکی

…

من بی تو در آخرین شب پاییزم

در چلّه بی تو از غمت لبریزم

در دست انار دارم و فهمیدی

از چشم به کاسه اشک خون می ریزم

ناصر دوستی

…

بخت بلندت شورانگیز

شعر سپیده آسمانی

 با آن لباس نقره کوبت

زیباترین فصل جهانی

پاییز کوتاه آمده تا

حرف تو بر کرسی نشیند

تو آمدی با برف شادی

تا قلب دنیا غم نبیند

لبخند گرمی میزنی باز

با این که تو سرشار دردی

گل می کند درد دل تو

هر جا اناری دانه کردی

در شب نشینی های یلدا

امسال هم چشم انتظاری

در برفهای کوچه باغت

دنبال رد پای یاری

حافظ بخوان می آید آری

شاخ نبات فال هایت

با دستهای مهربانش

او می شود مشکل گشایت

باید سراغش را بگیری

از سیب هایی که رسیده

از باغ های یاس و نرگس

از عطر هایی که پریده

او می رسد در اوج سرما

آماده کن چای هِلت را

او می رسد تا خوب سازد

با خنده اش حال دلت را

با این که طولانی و سخت است

یلدای غیبت های خورشید

یک روز می تابد به دنیا

از مشرق چشمان امید

فرزانه قربانی

…

پیچیده است در همه عالم صدای تو

یا ایهالعزیز…دوعالم فدای تو

هرجا قدم گذاشتی آباد و سبز شد!

خِضری و هست دست فلک، زیر پای تو

چشمی که چشمه شد، تو در آن رخ نمودی و

هرجا دلی شکست شد آنجا سرای تو

ما صف کشیده ایم تو پا در رکاب شو

ای شب شکن…کجاست طلوعِ ردای تو؟

یلدای انتظار به سر میرسید اگر

یک قاچ از دلِ همه میشد برای تو

“کی رفته ای ز دل که تمنا کنم تو را”

باز آ به دیده …آه! که خالی است جای تو

عارفه دهقانی

…

بیا تا صبح فردا دل به ره دار

به یاد ماه زهرا دل به ره دار

اگر خواهی طلوع روی او را

در این هجران یلدا دل به ره دار

سید تصور مهدی (پتنا، هندوستان)

…

می‌شود خوبترین خاطره‌ ما باشی

علت شادی ما در شب یلدا باشی

 زلف یلدای تو آرام بپیچد درماه

غزل انگیزترین شادی دنیا باشی

می‌شود در شب آمیخته با تاریکی

وعده روشنی صبح تماشا باشی

سفره‌مان پر شود از مائده ای رویایی…

رزق ما، کوثر و طاها و مسیحا باشی

این‌شب این‌ثانیه این‌فال بهانه‌ست که تو

علت شادی و آرامش دلها باشی

از سر شوق تفال زدم آمد؛ چه خوش است

میهمان کرم سفره زهرا باشی

شب درازاست و در میکده باز است ولی

خوشی آنجاست همانجا که تو آنجا باشی

میترا‌ملک‌محمدی

…

مهتاب کجا رفت به آن پیدایی

دردا ز سکوت و ظلمت و تنهایی

با گریه شمعی و به لبخند انار

ما در پی صبحیم شب یلدایی

محمد عشرت صغیر (هندوستان)

انتهای پیام/

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



منبع: خبرگزاری تسنیم

ریچارد فورمن درگذشت


به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیویورک تایمز، ریچارد فورمن، نویسنده نمایشنامه‌نویس آوانگارد که بی‌وقفه به نمایشنامه و تئاتر می‌پرداخت و تئاتر هستی‌شناسی-متشنج را تأسیس کرد، در ۸۷ سالگی از دنیا رفت.

دیوید هرسکوویتز، مدیر هنری تئاتر تارگت مارجین در بروکلین و یکی از مدیران بنیاد ادبی فورمن، گفت که مرگ وی در بیمارستان و به دلیل عوارض ذات الریه رخ داد.

فورمن شرکت خود را سال ۱۹۶۸ با عنوان تئاتر هستی‌شناسی-هیستریک تأسیس کرد و در ادامه بیش از ۵۰ نمایشنامه خود را از طریق آن ارائه کرد. این گروه نمایشی سال‌ها در یک کلیسای تاریخی مستقر بودند. نام کمپانی وی به ماهیت هستی و اعتقاد خود وی اشاره دارد که موقعیت‌های زندگی را اساساً متشنج می‌دید و باور داشت احساسات سرکوب‌شده به‌عنوان تعاملات فلسفی ظهور می‌کنند.

عنوان نمایشنامه‌های او حکایت از جهان بینی او داشت. «موج‌های باهمی رویایی برای ماساچوست غربی» (۱۹۷۱) یکی از همکاری‌های متعدد وی با آهنگساز استنلی سیلورمن از جمله این آثار است. «سر من یک پتک بود» (۱۹۷۹) درباره یک استاد و دو دانشجو که با ناامیدی از کسب دانش روبه‌رو هستند، «پسر بد نیچه!» (۲۰۰۰) درباره فروپاشی عصبی فیلسوف آلمانی و «شاه کابوی روفوس بر جهان حکومت می‌کند!» (۲۰۰۴) که از دولت جورج دبلیو بوش الهام گرفته بود، از دیگر آثار وی هستند که مبتنی بر دیدگاه فلسفی وی شکل گرفتند. عناوین دیگری مانند «یادآوری کامل» (۱۹۷۰)، «تحرک عمودی» (۱۹۷۴) و «آسیب دائمی مغز» (۱۹۹۶) هم گرچه مختصرتر، اما کم تاثیرتر نبودند.

بن برانتلی در یکی از نقدهای تایمز در سال ۲۰۰۴ از نمایشنامه‌های فورمن به عنوان «مینی‌های بی‌نظیر» یاد کرد که شادی‌های تئاتری سرگیجه‌آوری را ارائه می‌کنند.

فورمن از همان اوایل کارش کاملاً دیده شد و جایزه برد. او اولین جایزه اوبی (مخصوص نمایش‌های برادوی) خود را سال ۱۹۷۰ برای «پله‌های فیل» که از آن به عنوان اپرایی درباره یک نمایش رادیویی یاد می شود، دریافت کرد و در ادامه مسیر خلاقیتش بیش از نیم دوجین جایزه اوبی دیگر به کارنامه‌اش افزود که یکی از آنها در سال ۱۹۷۳ برای خود تئاتر هستی شناسی-هیستریک بود و در سال ۱۹۷۶ برای «رودا در سرزمین سیب زمینی» که نمایشی تقریباً دو ساعته در یک پرده درباره زنی که رویاهای عجیبی می‌بیند، یک اوبی دیگر گرفت.

در ۲ مورد او در یک سال با ۲ اثر خود در بخش بهترین نمایشنامه حضور داشت که یک بار در سال ۱۹۸۷ برای «درمان» با تاکید بر روابط بیمار و پزشک، در واقع با خودش برای دریافت جایزه اصلی برای «فیلم شیطان است، رادیو خوب است» رقابت کرد و بار دیگر هم زمان برای «مروارید برای خوک‌ها» درباره یک بازیگر پریشان ذهن و «بنیتا کانووا» درباره دختران بدجنس مدرسه‌ای در سال ۱۹۹۸ با خودش رقابت کرد و برنده جایزه شد. وی همچنین جایزه بهترین کارگردانی را سال ۱۹۸۶ برای «لارگو دسولاتو» نوشته واسلاو هاول و یک اوبی ویژه در سال ۱۹۸۸ برای یک عمر نمایشنامه نویسی دریافت کرد.

سال ۱۹۹۵ وی در ۵۸ سالگی بورسیه بنیاد مک‌آرتور را دریافت کرد، که عموماً به عنوان کمک هزینه به شخصیت‌های نابغه اهدا می‌شود. این بنیاد او را برای تعهدش به توسعه واژگان جدید تئاتری که بر کارگردانی تئاتر آوانگارد آمریکایی تأثیر گذاشت، تحسین کرد.

او سال ۲۰۱۸ در یک مصاحبه ویدیویی گفت هرگز از دنیا خیلی خوشحال نبوده و آنچه وادارش می‌کند تا بنویسد این نیاز وسواسی است که بفهمد چه چیزی اینجا نیست که او می‌خواهد باشد. وی گفت: من نمایشنامه می‌نویسم تا سعی کنم این خلاء بزرگ را پر کنم.

ریچارد که سال ۱۹۳۷ متولد شده و از دبیرستان علاقه اولیه خود را به تئاتر نشان داده بود خیلی زود و در سال ۱۹۵۳، نمایشنامه «بوته» اثر آرتور میلر را تهیه و کارگردانی کرد. او سال ۱۹۵۹ از دانشگاه براون در رشته انگلیسی فارغ التحصیل شد و به تشکیل گروه تئاتر دانشجویی در آنجا کمک کرد. وی اوایل کارش بخشی از یک گروه فیلمسازی بود ولی بعد به نویسندگی روی آورد و آخرین نمایشی که خودش نوشت و کارگردانی کرد «یک عاشقانه واقعی» بود که سال ۲۰۱۳ روی صحنه رفت.

برخی از نمایشنامه‌های وی از جمله «نیچه، ای پسر بد!» و «حالا که کمونیسم مرده، من احساس پوچی می‌کنم» به فارسی ترجمه و منتشر شده‌اند.



منیع: خبرگزاری مهر

تسهیلات تبصره ۱۸ برای اهالی فرهنگ به کجا رسید؟


به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم‌، معاونت توسعه مدیریت و منابع وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، آبان ماه سال به نقل از افسر موموندی مشاور برنامه‌ریزی، اشتغال و کارآفرینی معاونت از آغاز فرآیند اعطای تسهیلات تبصره 18 به همه اشخاص حقیقی و حقوقی دارای پروانه و مجوز فعالیت از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آغاز شده است.

بر این اساس،‌ واجدین شرایط باید طرح‌هایی در قالب برنامه (وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) ذیل تبصره (18) قانون بودجه سال 1402 کل کشور، شامل برنامه‌های ایجاد و توسعه، تولید، اشتغال و کارآفرینی بر مبنای رسته فعالیت‌های صنعت بازی، صنعت رسانه و تبلیغات، صنایع فرهنگی (چاپ، نشر و تولید محتوا)، صنایع هنری و صنعت سینما ارائه کنند.

بر اساس اعلام وزارت ارشاد، نرخ سود تسهیلات در طرح‌های ایجادی، توسعه‌ای و تکمیلی(سرمایه ثابت) 15 درصد و در طرح‌های سرمایه در گردش20 درصد بوده است؛ هم‌چنین در مناطق مرزی و غیربرخوردار، 2 درصد از نرخ‌های اعلام شده کسر خواهد شد. زمان بازپرداخت نیز برای طرح‌های سرمایه در گردش حداکثر یک‏سال و تسهیلات ایجادی، توسعه‌ای و تکمیلی حداکثر 5 سال (شامل دوره مشارکت و تنفس جمعا حداکثر 2سال و بازپرداخت حداکثر 3سال) تعیین شده است.

روند بررسی پرونده‌‌ها به کجا رسید؟

با وجود گذشت بیش از یک ماه از آغاز فرآیند اعطای تسهیلاتت تبصره 18،‌ برخی از ناشران و کتابفروشان در تماس با خبرنگار تسنیم،‌ از مشخص نبودن نتیجه ثبت نام و روند بررسی و گردش پرونده خود خبر داده‌اند‌، بر اساس اعلام اولیه متقاضیات برای دریافت این تسهیلات می‌بایست،‌  به سامانه جامع کسب و کار، اشتغال و تسهیلات (کات) به آدرس https://kat.mefa.ir  وزارت امور اقتصادی و دارایی ویژه تسهیلات حمایتی سال 1402، نسبت به اخذ دستورالعمل پرداخت تسهیلات اقدام و ثبت نام می‌کردند‌، اتفاقی که حالا به گفته این ناشران هنوز روندبررسی آن مشخص نیست.

خبرنگار تسنیم برای بررسی این موضوع به سراغ افسر موموندی مشاور برنامه‌ریزی، اشتغال و کارآفرینی معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت فرهنگ رفته است.

موموندی در این خصوص به تسنیم گفت:  سامانه وزارت اقتصاد و دارایی هرگونه نقصی که در پرونده متقاضیان تسهیلات وجود داشته باشد‌، را در قالب پیامک به متقاضیان اطلاع خواهد داد.اگر برنامه متقاضی مورد تایید واقع شده باشد،‌ به کمیته برنامه‌ریزی استان ارسال و در آن‌جا مطرح می‌شود.

موموندی: فرایند اعطای تسهیلات کند پیش می‌رود

وی با بیان این مطلب که متاسفانه فرایند اعطای تسیهلات تبصره 18 به کندی پیش می‌رود و وزارت فرهنگ نیز ابهام‌هایی را باموسسه عامل (صندوق کارافرینی امید) در این زمینه داشته است،‌ برای نمونه در شیوه اجرای طرح ابهام‌ها و اختلاف نظرهایی بین صندوق و وزارت فرهنگ وجود دارد، فرایند از سوی وزارت فرهنگ کاملاً به صورت منظم پیش می‌رود،‌ در تلاش هستیم در جریان مذاکره و تعامل این ابهام‌ها برطرف شود.

موموندی تصریح کرد: با وجود این ابهام‌ها،‌  ابلاغ اعتبارات استانی صورت گرفته است،‌ طرح‌ها پس از ‌بررسی توسط همکاران وزارت فرهنگ در استان‌ها در کمیته برنامه‌ریزی استان مطرح می‌شود، به محض تایید نهایی متقاضیان برای تشکیل پرونده به بانک معرفی می‌شوند.

اختلاف نظر وزارت ارشاد با صندوق امید برای شیوه امهال تسهیلات

مشاور برنامه‌ریزی، اشتغال و کارآفرینی وزرات فرهنگ درباره محل اختلاف نظر وزارتخانه با صندوق کارآفرینی امید نیز گفت:‌ در رابطه با شیوه‌های امهال تسهیلات است که ما خواستار تسهیل‌گری بیشتری برای متقاضیان بودیم. البته صندوق کارآفرینی امید در این زمینه با ما همراه است.

وی علت طولانی شدن روند اعطای تسهیلات را مرتبط با وزارت اقتصاد عنوان کرد و گفت:‌ تامین اعتبارات از طریق سازمان برنامه و بودجه رخ باید دهد، توجه داشته باشید که این روندها و فرایندها در حوزه اختیارات وزارت فرهنگ نیست. در حوزه اختیارات دستگاه‌ها و سازمان‌های دیگری است، ما آمادگی داریم در صورتیکه در کوتاه شدن زمان اعطای تسهیلات تسهیل شود‌، فرآیند بررسی را به فوریت انجام دهیم.

متقاضیان حقیقی یک بار درخواست تسهیلات دهند

موموندی در پاسخ به این پرسش که در حوزه وزارت فرهنگ،  برخی افراد چندین کسب و کار مرتبط دارند،‌ آیا امکان دریافت تسهیلات به ازای هر مجوز ولو به نام یک فرد باشد،‌ وجود دارد؟ گفت:  توصیه ما این است که هر فرد حقیقی یک بار درخواست وام را مطرح کند،‌ اما افرد حقوقی در قالب طرح کسب و کار باید مشخص کنند که برای هر طرح خود چه میزان تسهیلات مد نظر دارند.

عدم تایید طرح به منزله حذف نیست

وی در خصوص عدم تایید طرح‌های ارسالی متقاضیان نیز گفت:‌ در صورتیکه طرحی تایید نشود،‌ متقاضی می‌تواند طرح را اصلاح و مجدا‌ً بارگذاری کند،‌ به عبارت دیگر عدم تایید طرح به معنای حذف متقاضی نیست.

 موموندی بار دیگر تاکید کرد که فرایند اعطای تسهیلات تبصره 18 زمان بر است و متقاضیان صبر و تحمل بیشتری داشته باشند‌، هم‌چنین متقاضایان می‌توانند مراتب را با کارشناسان معاونت توسعه وزارت فرهنگ مطرح و مشاوره بگیرند.

جزئیاتی درباره تسهیلات تبصره 18

محتوای تبصره 18 قوانین بودجه سنواتی، از سال 1396 به بعد، سمت و سوی حمایت از فعالیت‌های تولیدی و اشتغال‌زایی گرفت.

تبصره 18 قانون بودجه سال1402، به منظور حمایت از تولید و اشتغال پایدار و رشد تولید ملی از طرق مختلف از جمله افزایش سرمایه‌گذاری، ارتقای بهره‌وری، تکمیل طرح‌های تولیدی نیمه‌تمام و احیای واحدهای تولیدی راکد، بازسازی و نوسازی واحدهای تولیدی موجود، استفاده از ظرفیت‌های خالی بنگاه‌های تولیدی و تکمیل زنجیره ارزش تولید، منابع مالی موضوع این تبصره با تأکید بر یکپارچه‌سازی حمایت‌های دولت و بسط عدالت سرزمینی در راستای رشد و پیشرفت استان‌های کشور با اولویت طرح‌های تولید دانش بنیان و پیشران، تسهیلاتی را در نظر گرفته است.

مطابق قانون بودجه، بخشی از این تسهیلات از منابع دولتی و بخش دیگر آن (دو برابر منابع دولتی) از منابع بانکی تأمین می‌شود. به عبارت دیگر، برای تأمین منابع لازم برای اعطای تسهیلات تبصره 18، یک واحد از منابع دولت با نرخ صفر درصد با دو واحد از منابع بانکی با نرخ بهره مصوب شورای پول و اعتبار تلفیق می‌شود و در نهایت به طور میانگین، با نرخ بهره 15 درصد، در اختیار کسب و کارها گذاشته می‌شود.

از سال 1400، سیاست‌گذاری در خصوص نحوه تخصیص تسهیلات تبصره 18 به وزارت اقتصاد واگذار شده است و این وزارتخانه، مسئولیت تخصیص این منابع به دستگاه‌های مختلف، جهت اعطای تسهیلات را بر عهده دارد وزارت اقتصاد بر مبنای نیاز هر استان، سهم مشخصی از منابع تبصره 18 را به دستگاه‌های آن استان اختصاص می‌دهد.دستگاه‌های استانی نیز، طرح‌های اقتصادی مرتبط با آن استان که متقاضی دریافت تسهیلات تبصره 18 هستند را بررسی می‌کنند و در صورتی که آن طرح‌ها، حائز شرایط لازم برای اخذ تسهیلات باشند، از سوی دستگاه‌ها برای دریافت وام به بانک‌های عامل معرفی می‌شوند.همچنین اگر یه طرح، جنبه فرا استانی و ملی داشته باشد، به این معنا که اثرات اجرایی شدن آن، کشوری باشد و نه استانی، فرآیند بررسی صلاحیت آن طرح، از سوی ستاد دستگاه‌های اجرایی مربوطه بررسی می‌شود، نه اداره استانی آن دستگاه. یعنی به عنوان مثال، اگر موضوع یک طرح ملی، مرتبط با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باشد، بررسی شرایط آن مستقیماً از سوی ستاد وزارت ارشاد بررسی می‌شود و نه اداره ارشاد استانی که محل اجرای آن طرح است.

صاحبان طرح‌های اقتصادی و کارآفرین در هر استان، متناسب با موضوع طرح، به سامانه اینترنتی دستگاه مربوطه مراجعه می‌کنند و پس از بارگزاری طرح خود در آن سامانه، مراحل بررسی شدن طرح را از طریق سامانه آن دستگاه پیگیری می‌کنند و در صورت نیاز، برای دفاع از طرح خود، با دعوت دستگاه مربوطه، در آن اداره حضور پیدا می‌کنند.

دستگاه‌های اجرایی ارائه دهنده تسهیلات تبصره 18 عبارتند از وزارتخانه‌های جهاد کشاورزی، صمت، راه و شهرسازی، نفت، گردشگری، کار، ارتباطات، علوم، نیرو، بهداشت، ارشاد، آموزش و پرورش، ورزش و جوانان و معاونت‌های علمی و فناوری و توسعه روستایی.

همچنین برخی نهادهای حمایتی نظیر بنیاد برکت، کمیته امداد، سازمان بهزیستی، بنیاد علوی، بنیاد شهید، بنیاد کرامت آستان قدس رضوی، سازمان عشایر، سازمان بسیج سازندگی، هیئت حمایت از صنایع، سازمان زندان‌ها و صندوق نوآوری و شکوفایی نیز، بر حسب ضوابط، اقدام به ارائه تسهیلات تبصره 18 به متقاضیان تحت پوشش می‌کنند.

حالا از آبان ماه‌، در راستای اجرای بخش‌های (2) و (10) ماده (5) اصلاحیه دستورالعمل تبصره (18) قانون بودجه سال 1402 و انعقاد قرارداد عاملیت سه‏ جانبه با وزارت امور اقتصادی و دارایی و صندوق کارآفرینی امید، فرآیند اعطای تسهیلات حمایتی ایجاد و تثبیت فرصت‏‌های شغلی فرهنگی، هنری و رسانه‏‌ای در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آغاز شده است و همه اشخاص حقیقی و حقوقی دارای پروانه و مجوز فعالیت از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یا درگاه ملی مجوزها می‌توانند برای بهره‌مندی از این تسهیلات اقدام کنند.

انتهای پیام/



منبع: خبرگزاری تسنیم

انتصاب اعضای هیئت علمی جایزه جهانی کتاب سال


به گزارش خبرگزاری مهر، سید عباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با صدور احکامی جداگانه حجت‌الاسلام سیدحسن اسلامی اردکانی، محمدجواد اسماعیلی، محمدباقر خرمشاد، روزبه زرین‌کوب، هادی عظیمی، مهرداد قیومی بیدهندی و عباسعلی وفایی را به‌عنوان اعضای هیئت علمی سی‌ودومین جایزه جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران منصوب کرد.

مشروح متن حکم صالحی در ادامه می‌آید؛

«نظر به مراتب علمی و پبشینه ارزشمند جناب‌عالی در حوزه پژوهش و تحقیق، به موجب این حکم به عنوان «عضو هیئت علمی سی‌ودومین جایزه جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران» منصوب می‌شوید.

امید است با توکل بر خداوند متعال و هم‌فکری و همکاری با صاحب‌نظران و پژوهشگران متعهد و متخصص ایران‌زمین، این جایزه بتواند در گسترش پژوهش‌ها و مطالعات حوزه‌های اسلام‌شناسی، ایران‌شناسی و توسعه دیپلماسی فرهنگی نقش‌آفرین و اثرگذار باشد.»



منیع: خبرگزاری مهر

زندگینامه شهید مدافع حرم سید سجاد خلیلی چاپ شد


به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «نسیم به سوی من وزید» نوشته زهره اسدی به تازگی توسط انتشارات سوره مهر منتشر و روانه بازار نشر شده است. این‌کتاب دربرگیرنده زندگینامه شهید مدافع حرم سید سجاد خلیلی است. شهید مدافع حرم سیدسجاد خلیلی جوانی دهه هفتادی و کوچک‌ترین شهید مدافع حرم استان مازندران است.

شهید سید سجاد خلیلی پانزدهم آذرماه ۱۳۷۰ در روستای متکازین از توابع شهرستان بهشهر متولد شد. او فرزند دوم خانواده بود. تا مقطع کاردانی در رسته پیاده در دانشکده امام حسین (ع) تحصیل کرد و مدرک لیسانس خود را از دانشگاه علوم و فنون زمینی امیرالمؤمنین (ع) اخذ کرد. در تاریخ یکم آبان ۱۳۸۹ به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ملحق شد و در لشکر ۲۵ کربلا به خدمت پرداخت. این شهید در تاریخ ۲۱ فروردین ۱۳۹۵ هجری شمسی در منطقه خان طومان سوریه به فیض شهادت نائل آمد و سپس در گلزار شهدای بهشت فاطمه بهشهر به خاک سپرده شد.

کتاب «نسیم به سوی من وزید» با روایت دوران نوجوانی شهید خلیلی آغاز می‌شود و به مرور خاطرات و شیطنت‌های کودکی و در ادامه به دوران نوجوانی و دانشگاه او می‌پردازد. در دو فصل اول کتاب، خواننده به دور از فضای جنگ و جبهه با شخصیت اصلی سجاد همراه می‌شود و با او انس می‌گیرد.

به گفته نویسنده اثر چون شهید خلیلی قصد داشته خودش زندگی‌نامه‌اش را بنویسد، اسدی تمام اتفاقات کتاب را از زبان خود شهید نقل کرده و چون لازم بوده زبان و نگاه بیش از ۷۰ نفر را به یک زبان و نگاه متمرکز کند باید احتیاط زیادی در واقعی بودن و صحت متن روایت‌ها می‌کرده است.

به این‌ترتیب اسدی با حدود ۷۵ نفر از دوستان، آشنایان، هم‌رزمان و اعضای خانواده شهید برای نگارش کتاب به گفتگو نشسته و برای این‌کار با توجه به ویژگی‌های شخصیتی و شغلی و تحصیلی شهید به بیشتر شهرهای کشور سفر کرده است.

با توجه به اینکه نویسنده اثر و شهید خلیلی هر دو از اهالی مازندران هستند ضرب‌المثل‌ها و اصطلاحات این خطه در کتاب گنجانده شده که برای مردم استان‌های مازندران، گلستان و گیلان جذاب و خواندنی است که البته همه این قسمت‌ها به صورت کاملا شفاف و روان ترجمه شده است.

«نسیم به سوی من وزید» علاوه بر مقدمه، در ۵ فصل با عناوین «اسمت برای من»، «بن‌بست بهار»، «پرواز یک قاصدک»، «بوسه برخاک» و «اسمم برای تو» تهیه و تدوین شده است.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:

«نقشه کشیدیم یک تشییع جنازه سوری هم راه بیندازیم. چون قبرستان خارج از روستا بود و راه خوبی برای فرار. یک تابوت می‌خواستیم و میت. من هم کم نیاوردم. رفتم مسجد و لباس روحانی را برای چند ساعتی امانت گرفتم. پیچاندن عمامه را از آقاجون یاد گرفته بودم. هیچ‌وقت فکرش را نمی‌کردم اینجا به‌دردم بخورد. قشنگ پیچش دادم و روی سرم گذاشتم. برگشتم بین بچه‌ها. کسی نمی‌توانست به من شک کند. یکهو انگشتی کمرم را سوراخ کرد. سرم را چرخاندم. یک خانوم چادری بود. هاج‌وواج نگاهش می‌کردم که …»

این‌کتاب با ۳۵۲ صفحه، شمارگان هزار و ۲۵۰ نسخه و قیمت ۲۹۰ هزار تومان عرضه شده است.



منیع: خبرگزاری مهر

درباره اقدام ترکیه برای راه‌اندازی یک شبکه فارسی‌زبان


خبرگزاری تسنیم، محمدحسن مقیسه، پژوهشگر و استاد دانشگاه در یادداشتی نوشت:

«شبکه­ تی­‌آرتی فارسی­‌زبان ترکیه راه­‌اندازی شد». خبر را که شنیدم، چندان تعجب نکردم. قرار است که این شبکه­ فارسی­‌زبان از کشوری که خود ترک­‌زبان است! برای جمعیتی در حدود 130 میلیون که جملگی به زبان فارسی صحبت می­‌کنند و در کشورهای ایران و افغانستان و تاجیکستان ساکن هستند، برنامه­‌های فرهنگی، هنری، ادبی و سیاسی تولید و پخش کند. البته باید نوشت که جمعیت فارسی­‌زبان در شهرهای سمرقند و بخارا در جنوب ازبکستان و نیز در کشورهای حاشیه­ خلیج فارس و همچنین در شرق­ دور (ژاپن، کره و چین و اندونزی و…) و صد البته صدها هزار نفر در کشورهای گوناگون اروپایی، قاره­ استرالیا و به‌ویژه آمریکا نیز حضور دارند که اگر این شبکه­ ماهواره­‌ای بتواند ـ که گویا خواهد توانست ـ همه یا بخش قابل توجهی از این جمعیت بزرگ و جمع و گاه پراکنده را به هدفی که برای خود تعریف کرده متمایل و راضی کند، قطعاً به هدفش نایل شده است. 

یکی از مسئولان بلندپایه ترکیه در هنگام افتتاح این شبکه گفته است: «اکنون زمان آن رسیده که حقیقت را آشکار کرده و به زبان بیاوریم». باید از جناب آقای فخرالدین آلتون که ریاست مرکز ارتباطات ریاست­‌جمهوری ترکیه را برعهده دارد، پرسید که آن حقیقت چیست؟ آیا این حقیقت همان چیزی نیست که مدیرکل شبکه تی­‌آرتی، محمدزاهد سوباجی قبل از افتتاح رسمی با صراحت به زبان رانده بود که: «هدف، آشفته کردن ایران است»؟

هر چند مسئولان فرهنگی ترکیه در روز افتتاح رسمی این شبکه­ فارسی­‌زبان مهربانانه­‌تر سخن گفتند و در واقع سعی کردند که رفتار و گفتار خود را تعدیل و اصلاح کنند، اما چه کسی است که امروزه سر در سیاست و به‌ویژه اخبار منطقه­ خاورمیانه و مقاومت اسلامی در منطقه داشته باشد و از بلندپروازی­‌های خطرناک ترکیه آگاه نباشد؟ 

ترکیه جدای از ادعاهای ارضی و کشورگشایی در منطقه که تصرف خاک سوریه و مداخله در شمال عراق بخش کوچکی از سیاست­‌های برون­‌مرزی اوست، امروزه داعیه­ رهبری کشورهای ترک­‌زبان را نیز در سر می­‌پروراند. تشکیل اتحادیه کشورهای ترک­زبان که در سال 2009 و با تلاش­‌های فراوان ترکیه راه­‌اندازی شد و توانست پنج کشور (آذربایجان، ترکیه، قزاقستان، قرقیزستان، ازبکستان) را در زیر یک چتر فراهم آورد، نشان از نگاه یک­‌جانبه­­‌نگرانه سیاست­مداران ترکیه دارد. البته آن­ها در همین سیاست نیز خیلی زود دریافتند که اگر جمهوری اسلامی ایران را نیز همراه خود کنند، به قدرت افزون‌تری دست خواهند یافت و از همین رو بود که رهبر «حزب وطن» ترکیه به میانه میدان آمد و از مسئولان جمهوری اسلامی برای پیوستن به سازمان کشورهای ترک زبان رسماً دعوت به عمل آورد. او با در پیش گرفتن این ضرب‌المثل که «سر بدون کلاه و فارسی بدون ترک نمی‌شود»، خواست دست پیش را بگیرد که پس نیوفتد، اما بلافاصله گفت که «مشارکت جمهوری اسلامی در سازمان کشورهای ترک زبان، افق‌های جدیدی را به روی دولت‌ها و ملت‌های ترکیه و ایران می‌گشاید».

و اکنون نیز ترکیه همان رفتار یک‌جانبه‌گرایانه و خطرناک را دوباره پی گرفته است؛ ولی این‌بار سمت و سوی این فعالیت رسانه‌ای که ایران عزیزمان را هدف گرفته، نه دلسوزانه، که کاملاً کینه‌توزانه و با هدف ترویج پان‌ترکیسم و فروپاشی فرهنگی و سیاسی جمهوری اسلامی ایران طراحی شده است.

جالب اینجاست که این شبکه در شرایطی راه‌اندازی می‌شود که ترکیه از یک سو با تورم اقتصادی بیش از 40 درصد پنجه در پنجه در افکنده، و از طرف دیگر، یک سال است که ملت کوچک، مظلوم اما مقاوم فلسطین در زیر ضربه‌های ظالمانه و جنایتکارانه غاصبان قدس فریاد کمک‌خواهی و تظلم دارد، اما ترکیه اکنون ترجیح داده که به جای کاهش فشار اقتصادی بر مردمش و شنیدن فریاد استغاثه مظلومان فلسطینی، راه چاره‌ای بیابد برای فارس‌زبان‌ها و به تعالی فرهنگ و سیاست ایشان بیندیشد!

 بله، نیک می‌دانیم که همه این‌ها بازی‌های مزوّرانه سیاست است و ترکیه اکنون با ابزار تهاجم نرم به سمت جمهوری اسلامی آمده تا ابتدا نرمک نرمک به کاشانه مردم ایران راه پیدا کند و پس از جاگیری در خانه دل و ذهن ایشان، بتواند با همراه کردن بخشی از کسانی که نمی‌توانند یا نمی‌خواهند بدانند که اهداف پنهانی و سیاه آن کشور چیست، همان هدفی را در پی بگیرند که این همسایه شمال غربی قدم نامیمونش را بدان رنجه کرده است.

اما خوب است پی‌افکنان این بازی نحس بدانند که ایران کشوری است برآمده از دل تاریخ و با سابقه‌ای دستِ کم پنج هزار ساله در جنبش و کوشش و زیست بر پهنه کره خاکی، و با پشتوانه‌ای پر بار در خلق درونمایه‌های غنی فرهنگی و هنری، و آفرینش بشکوه‌ترین آثار ممتاز ادبی و فلسفی و اخلاقی، و تولید علم و نوشتن حرف های نو در دفتر دانش، و نیز پیشرو در ساخت و سازهای مبتکرانه بناهای تمدنی، که همه این میراث سترگ و بزرگ را بر پایه ارزش‌ها و تراث فرهنگی اسلام و متون قرآنی و روایی اهل بیت(ع) بنا نهاده و سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر دست به دست گردانیده تا توانسته به پشتوانه همین آثار از رهگذر سخت و پر پیچ و خم تاریخ گذر کرده و به انقلاب شگرف اسلامی در زمانه حاضر برسد، و در این 40 سال و اندی نیز کم نیرنگ‌های رنگارنگ و توطئه‌های حلقه در حلقه ندیده و از سر نگذرانده است. پس این بازی رسانه‌ای جدید که دود توطئه و سالوسی و ریا از آن بلند شده، برایش تازگی ندارد.

اکنون به خوبی می‌توان به نقش رسانه‌ها در عصر حاضر پی برد و به آسانی دریافت که رسانه‌ها پیش‌قراولان نیروهای نظامی و جاده صاف کن آنها برای پیشروی به سوی اهداف از پیش تعیین شده هستند. با این روند، جمهوری اسلامی ایران نیز می‌تواند با تقویت رسانه‌های برون‌مرزی، روایت دست اول خبرها و اطلاع‌رسانی را به دست گیرد و با سرعت عمل، دقتِ در کار، تلاش دو چندان، نوآوری و روزآمدی، از همان میدان و عرصه‌ای که دشمن به سمت دژ او غوغاسالاری رسانه‌ای را شلیک کرده، سنگری را که با پندارِ تزویر و خاکروبه دروغ بنا شده، نشانه گرفته و رسوای عام و خاص سازد. 

این، رسالتی است که دستگاه‌های ریز و درشت تبلیغاتی و رسانه‌ای جمهوری اسلامی برعهده دارند و کمبود بودجه ریالی و دلاری نمی‌تواند و هیچ‌گاه نتوانسته که به رسالت الهی مدافعان رسانه‌ای کشور ما خدشه‌ای وارد کند. ما بر این باوریم که اخلاص افسران نرم جمهوری اسلامی و فعالان مخلص رسانه‌ای، دیر یا زود تشت ریاکاری همسایه مزوّر را از بام رسوایی به زیر می‌افکند؛ قطعاً و یقیناً، به لطف خداوند بزرگ و تلاش‌های خستگی‌نشناسانه مردان و زنان رسانه‌ای نظام سرافراز جمهوری اسلامی ایران. 

انتهای پیام/



منبع: خبرگزاری تسنیم

علاقه‌مندان حاج‌قاسم زیادند ولی از کتاب ما بی‌خبرند


مسعود آذرباد نویسنده در گفتگو با خبرنگار مهر درباره کتاب «پی‌نما از چیزی نمی‌ترسیدم» گفت: این کتاب به سفارش انتشارات مکتب حاج قاسم به نگارش درآمد. به واسطه آشنایی با آقای سعید رزاقی که دبیر هنری این کتاب است و انجام کارهای تاریخی پیش از این کتاب، سال ۹۹ بود که به من اطلاع دادند انتشارات مکتب حاج قاسم پیشنهاد تصویرگری این کتاب را دادند.

وی افزود: پس از چند جلسه، خوانش متن و بازنویسی، کتاب به مرحله تصویرگری رفت. این کتاب یکی از سه‌کتاب پرفروش انتشارات مکتب حاج قاسم در نمایشگاه کتاب بوده است و در جشنواره شهید همدانی هم توانست جایزه کسب کند. پیش از این کتاب، کتابی با محوریت شخصیت‌های تاریخی با این حجم و کیفیت در بازار وجود نداشت، ما هم تلاش کردیم تصویر ساده، صادق، روشن و به دور از اضافات و قهرمان‌پروری غیرمعقول از شخصیت حاج قاسم نداشته باشیم. تلاش کردیم برای نوجوانان و جوانان زندگی حاج قاسم ملموس باشد و مخاطب تصویر روشنی را به شکل پی‌نما از حاج قاسم به دست بیاورد.

نویسنده کتاب «یورش سرد» در ادامه گفت: اگرچه کتاب اصلی حاج قاسم با عنوان «از چیزی نمی ترسیدم» مبنای این کتاب بود اما در کنار آن تلاش کردیم مطالعات بیشتری داشته باشیم و اگر در مواردی نواقصی وجود داشت، حفره‌ها را با اطلاعات درست پر کنیم. به خاطر دارم در زمان نگارش این کتاب بنا بر مشکلات شخصی، به دلیل علاقه به حاج قاسم کار را پیش بردم.

تعداد نویسنده‌های پی‌نمانویس متعهد و متخصص محدود است

آذرباد گفت: متاسفانه همه ما در کمبود آثار پی‌نما از شخصیت‌ها و قهرمانان ایرانی مقصریم. ناشران به دلیل این‌که حاضر به خطر و هزینه‌کردن نیستند سراغ تولید این آثار نمی‌روند. در حالی که ذات پی‌نما نباید محدود به کاغذ گلاسه و گرانقیمت باشد. کار تصویرگری اگر سیاه و سفید هم باشد مخاطب خود را پیدا می‌کند کما اینکه در صنعت مانگا ژاپن شاهد سالیانه بالغ بر دو میلیارد جلد فروش هستیم، یعنی به هر ژاپنی سالانه ۱۵ مانگا می‌رسد. اما ناشر ایرانی تحقیق و توسعه‌ای ندارد.

وی افزود: این کار را با همکاری سعید مهاجر به نگارش درآورده‌ایم و کتاب ثمره تلاش هر دوی ماست. متاسفانه نویسنده‌های پی‌نمانویس متعهد و متخصص، بسیار محدوداند و حتی منتقدان و رسانه ما به این قالب روی خوش نشان نمی‌دهند. کسی درباره قالب‌های ادبی و هنری این کتاب صحبت نمی‌کند. مخاطب هم به دلیل بالابودن قیمت و کمبود اطلاعات در این زمینه به سراغ خریدش نمی‌آید.

این نویسنده در پایان گفت: در ایران علاقه‌مندان به شخصیت حاج قاسم بسیار زیادند ولی از چنین‌کتابی خبر ندارند. وزارت ارشاد هم به نحوی در این مسیر مقصر است و باید فرآیند نگارش این کتاب‌ها را تسهیل کند. برای مثال کاغذ مانگا کاغذ بازیافتی است و در جهت تسهیل قیمت به دست ناشران می‌رسد. امیدوارم ناشران ما هم به این آگاهی برسند و سراغ انتشار چنین‌کتاب‌هایی بیایند.



منیع: خبرگزاری مهر